سگ‌ها به‌سرعت رشد می‌کنند و به همین دلیل معمولاً عمر کوتاه‌تری نسبت به صاحبان خود دارند. اما واقعاً عمر سگ‌ها چقدر است؟
به گزارش سرویس اخبار محیط زیست سایت شات ایکس و به نقل از ایتنا تحقیقات نشان می‌دهد که طول عمر سگ‌ها به شدت به نژاد آنها وابسته است. بر اساس مطالعه‌ای که در سال ۲۰۲۲ منتشر شد، دانشمندان با تحلیل داده‌های بیش از ۳۰٬۰۰۰ سگ که بین سال‌های ۲۰۱۶ تا ۲۰۲۰ فوت کرده بودند، میانگین امید به زندگی ۱۸ نژاد مختلف و دورگه‌های سگ را در بریتانیا محاسبه کردند.
به نقل از لایوساینس، به طور کلی، متوسط عمر سگ‌ها ۱۱٫۲ سال بود، اما این مقدار بسته به نژاد سگ‌ها متفاوت است. دکتر دن اُنیل (دامپزشک و اپیدمیولوژیست از کالج دامپزشکی رویال در انگلستان)، بیان کرد که ظهور نژادهای مختلف سگ در حدود ۱۵۰ سال پیش به انسان‌ها این امکان را داد که با توجه به تمایلات و خواسته‌های خود، بدن سگ‌ها را به شکل‌های مختلف تغییر دهند.
از آنجا که بسیاری از این نژادها دیگر نیازی به کارهایی مانند چوپانی یا نگهبانی نداشتند، حفظ سلامت بدن آنها دیگر یک الزام نبود.
عکس : سگ‌های کوچک‌تر نسبت به سگ‌های بزرگتر عمر طولانی‌تری دارندپژوهشگران دریافتند که سگ‌های کوچک‌تر نسبت به سگ‌های بزرگتر عمر طولانی‌تری دارند. این یافته برخلاف قوانین طبیعی است؛ زیرا معمولاً گونه‌های کوچک‌تر عمر کوتاه‌تری نسبت به گونه‌های بزرگتر دارند. برای مثال، عمر موش معمولاً یک تا دو سال است، در حالی که فیل‌ها ممکن است ۶۰ تا ۷۰ سال عمر کنند.
یک توضیح ممکن برای این تناقض این است که سگ‌های بزرگتر به دلیل رشد سریع‌تر در مقایسه با نیاکان خود، به بیماری‌های زودرس مانند آرتروز و سرطان مبتلا می‌شوند و این امر باعث کاهش عمر آنها می‌شود.
همچنین، در بریتانیا ۹۰ درصد از مرگ‌های سگ‌ها با اتانازی (مرگ همراه با ترحم) همراه است، که این امر نشان‌دهنده تأثیر تصمیمات انسانی بر طول عمر آنهاست. مراقبت از سگ‌های بزرگتر با مشکلات حرکتی سخت‌تر است و هزینه‌های درمانی آنها نیز ممکن است بیشتر باشد.
این مطالعه نشان داد که سگ‌های دورگه با میانگین عمر ۱۱٫۸ سال، حدود ۶ ماه بیشتر از میانگین کل عمر دارند. البته این موضوع با تحقیقات قبلی مطابقت دارد که نشان می‌دهد سگ‌های دورگه معمولاً سالم‌تر از نژادهای خالص هستند.
گفتنی است سگ‌های ماده به طور کلی عمر طولانی‌تری نسبت به سگ‌های نر دارند و عقیم‌سازی نیز با طول عمر بیشتر مرتبط است؛ زیرا اغلب با مسئولیت‌پذیری بیشتر صاحبان و مراقبت بهتر همراه است.
در مجموع دیده شد که سگ‌های جک راسل تریر با میانگین عمر ۱۲٫۷ سال بیشترین طول عمر را داشتند، در حالی که بولداگ های فرانسوی با ۴٫۵ سال کمترین عمر را دارا بودند. دکتر اُنیل بیان می‌کند که این سگ‌های کوچک به دلیل داشتن بدنی سالم و عدم تطابق با استانداردهای خاص نژادی، عمر طولانی‌تری دارند.
نژادهایی که شکل بدن آنها شبیه به گونه‌های وحشی مانند گرگ ها و روباه‌ها است، معمولاً عمر بیشتری دارند، چرا که نیروهای تکاملی بهینه‌سازی شده برای بقا و سلامت آنها را به همراه داشته‌اند. به عنوان مثال، میانگین امید به زندگی برای تریرهای یورکشایر ۱۲٫۵ سال، برای بردر کولی ۱۲٫۱ سال و برای اسپرینگر اسپانیل ۱۱٫۹ سال بود.
از طرف دیگر، نژادهایی مانند بولداگ های انگلیسی و پاگ ها که شکل بدن آنها بسیار متفاوت است، عمر کوتاه‌تری دارند. این نژادها به مشکلات جدی سلامتی مانند مشکلات تنفسی، زخم‌های چشمی و گرمازدگی مبتلا می‌شوند که می‌تواند به مرگ زودرس منجر شود.
گفتنی است روش معمول برای تخمین طول عمر سگ ها استفاده از «سال‌های سگی» است؛ به این ترتیب که سن آنها را در عدد هفت ضرب می‌کنند. اما تحقیقات جدید نشان می‌دهد که این روش دقیق نیست و پیشنهاد می‌شود که برای هر نژاد به طور جداگانه مفهوم عمر سگی محاسبه شود. این روش دقیق‌تر و قابل اعتمادتر خواهد بود.