تحقیقات اخیر حکایت از آن دارد که ه پارین ، ماده‌ای ارزان‌قیمت که از آن برای رقیق کردن خون استفاده می‌شود، می‌تواند در حکم پادزهر ی برای زهر مار کبرا وارد عمل شود.
به گزارش سرویس اخبار محیط زیست سایت شات ایکس و به نقل از خبرآنلاین «گرگ نیلی» استاد دانشگاه سیدنی دراین‌باره توضیح داد: «این کشف می‌تواند آسیب‌های وحشتناک ناشی از نکروز (مرگ بافت بدن) را که درنتیجه نیش مار کبرا رخ می‌دهد، به‌شدت کاهش دهد و حتی ممکن است روند پیشروی سم در بدن را کاهش دهد و همین منجر به افزایش شانس بقا خواهد شد.»
محققان با بهره‌گیری از تکنولوژیویرایش ژن CRISPR درصدد شناسایی راه‌هایی برای مهار کردن زهر کبرا برآمدند و با استفاده از هپارین و داروهای مرتبط با این هدف، نشان دادند که این‌گونه می‌توان روند نکروز ناشی از نیش کبرا را متوقف کرد.
عکس : مار کبریتیان دو، دانشجوی دکترای دانشگاه سیدنی گفت: «ه پارین ، ارزان و در همه‌جا موجود است و جزو داروهای ضروری در فهرست سازمان بهداشت جهانی به شمار می‌رود. حالا و بعد از آزمایش‌های موفقیت‌آمیز انسانی، می‌توان به‌سرعت از آن به‌عنوان دارویی ارزان، ایمن و مؤثر برای درمان نیش کبرا استفاده کرد.»
محققان درعین‌حال با استفاده از CRISPR به جستجوی ژن‌های انسانی که زهر کبرا برای ایجاد نکروز و از بین بردن بافت اطراف محل نیش به آن‌ها نیاز دارد، پرداختند. یکی از چیزهایی که سم در بدن انسان مورد هدف قرار می‌دهد، آنزیم‌های موردنیاز برای تولید مولکول‌های مرتبط با هپاران و ه پارین است.
هپاران روی سطح سلول است و ه پارین در جریان واکنشی ایمنی آزاد می‌شود. ساختار مشابه آن‌ها به این معناست که سم می‌تواند به هر دو متصل شود. بدین ترتیب دانشمندان از این یافته، برای ساخت پادزهر ی وارد عمل شدند که می‌تواند روند نکروز در سلول‌های انسان و موش را متوقف کند.
عکس : محققان با بهره‌گیری از تکنولوژی ویرایش ژن CRISPR درصدد شناسایی راه‌هایی برای مهار کردن زهر کبرا برآمدنددر حال حاضر پادزهر هایی برای نیش مار کبرا مورداستفاده قرار می‌گیرد که بر اساس فناوری‌های قرن نوزدهم تولید می‌شوند؛ اما حالا داروهای ه پارین وئیدی به‌عنوان پادزهر «فریب» عمل می‌کنند.
با پر کردن محل گزش با سولفات ه پارین یا مولکول‌های ه پارین وئیدی مرتبط، پادزهر به سموم درون زهر که باعث آسیب بافتی می‌شوند متصل شده و آن‌ها را خنثی خواهد کرد.
پروفسور نیکلاس کازول از دانشکده پزشکی گرمسیری لیورپول گفت: «یافته‌های ما هیجان‌انگیزند؛ چراکه پادزهر های فعلی تا حد زیادی در برابر مسمومیت شدید موضعی که باعث تورم پیش‌رونده دردناک، تاول و نکروز بافت اطراف محل گزش است، بی‌اثرند. این‌ها ممکن است حتی منجر به از دست رفتن عملکرد اندام، قطع عضو و ناتوانی مادام‌العمر شوند.»