به نقل از سای‌تک‌دیلی، این دستگاه کوچک مستقیماً روی پوست قرار می‌گیرد و می‌تواند در هر جهتی نیرویی وارد کند تا حس‌هایی مانند فشار، لرزش، کشش، لغزش یا پیچش را بازسازی کند. همچنین می‌توان این حس‌ها را با یکدیگر ترکیب کرد و شدت یا سرعت آن‌ها را تغییر داد تا تجربه‌ای واقع‌گرایانه‌تر فراهم شود.
منبع انرژی دستگاه، باتری قابل شارژی است که از طریق بلوتوث به گوشی‌های هوشمند یا هدست‌های واقعیت مجازی متصل می‌شود. طراحی بهینه و قابل حمل آن اجازه می‌دهد روی هر نقطه‌ای از بدن قرار گیرد، با سایر تحریک‌کننده‌ها در آرایه‌هایی ترکیب شود یا در پوشیدنی‌های الکترونیکی موجود ادغام گردد.
به گزارش سرویس اخبار گجت سایت شات ایکس و به نقل از ایتنا گفته می‌شود پژوهشگران این دستگاه را ابزاری بالقوه برای بهبود تجربهٔ واقعیت مجازی، کمک به کاربران نابینا برای مسیریابی، شبیه‌سازی بافت اجسام روی صفحهٔ نمایش هنگام خرید آنلاین، فراهم‌کردن بازخورد لمسی در ویزیت‌های پزشکی از راه دور، و حتی انتقال حس موسیقی به ناشنوایان می‌دانند.
جان راجرز، استاد دانشگاه نورث‌وسترن و از پیشگامان زیست‌الکترونیک، که رهبری این پروژه را برعهده داشته می‌گوید: «تقریباً تمام تحریک‌کننده‌های لمسی فقط پوست را می‌کوبند، اما پوست ما توانایی درک حرکات پیچیده‌تری دارد. ما می‌خواستیم دستگاهی بسازیم که نیرو را در هر جهتی منتقل کند—نه فقط فشردن، بلکه کشیدن، لغزاندن و چرخاندن. با این دستگاه می‌توانیم حس لامسه را به‌صورت کاملاً برنامه‌پذیر و دقیق کنترل کنیم».
راجرز همراه با یونگ‌گانگ هوانگ، استاد مهندسی مکانیک، هدایت این پژوهش را برعهده داشته‌اند. سه نفر از پژوهشگران جوان‌تر تیم، یعنی کیونگ‌هو ها، جای‌یانگ یو و شوپنگ لی، نویسندگان اصلی این مقاله هستند.
گفتنی است این پروژه ادامهٔ تلاش‌های پیشین گروه پژوهشی نورث‌وسترن است که پیش‌تر آرایه‌ای از لرزاننده‌های کوچک طراحی کرده بودند تا حس لمس را منتقل کنند.
اما همان‌طور که جی. ادوارد کولگیت، از دیگر نویسندگان مقاله و استاد مهندسی مکانیک، توضیح می‌دهد: «بخش بزرگی از عقب‌ماندگی فناوری لمسی نسبت به تصویر و صدا، به پیچیدگی بسیار زیاد حس لامسه برمی‌گردد. پوست می‌تواند به‌آرامی یا به‌سرعت کشیده شود، در الگوهایی پیچیده و گسترده، مثل کف دست».
دستگاه جدید با بهره‌گیری از یک آهنربای کوچک، سیم‌پیچ‌های الکتریکی، شتاب‌سنج، باتری و بلوتوث، نیروی لازم برای حرکت در همهٔ جهات را فراهم می‌کند. این آزادی حرکتی به آن اجازه می‌دهد تمام گیرنده‌های حسی پوست را به‌صورت مستقل یا ترکیبی فعال کند.
هوانگ می‌گوید: «برای رسیدن به طراحی فشرده در عین ایجاد نیروی قوی، ما مدل‌های محاسباتی و تحلیلی دقیقی توسعه دادیم تا بهترین عملکرد را در هر حالت تضمین کنیم».
ویژگی خاص دیگر این دستگاه، توانایی آن در تشخیص موقعیت فضایی خود از طریق شتاب‌سنج داخلی است. این قابلیت اجازه می‌دهد بازخورد لمسی متناسب با وضعیت کاربر ارائه شود؛ مثلاً اگر دستگاه روی دست کاربر قرار گرفته باشد، می‌تواند تشخیص دهد که کف دست رو به بالا یا پایین است. حتی می‌توان سرعت، شتاب و چرخش حرکت را نیز اندازه‌گیری کرد.
راجرز می‌گوید: «این قابلیت برای لمس اشیای مجازی بسیار مفید است. مثلاً وقتی انگشت‌تان را روی ابریشم بکشید، لغزش سریع‌تری نسبت به زمانی دارد که روی مخمل یا برزنت می‌کشید. حالا تصور کنید که بخواهید به‌صورت آنلاین لباس یا پارچه بخرید و بخواهید جنس آن را واقعاً لمس کنید».
افزون بر بازسازی حس‌های روزمره، این دستگاه می‌تواند اطلاعات را نیز از طریق پوست منتقل کند. پژوهشگران موفق شدند صدای موسیقی را به بازخورد لمسی تبدیل کنند؛ به‌گونه‌ای که کاربران حتی تفاوت سازهای مختلف را فقط از طریق حس لرزش درک کردند.
راجرز می‌گوید: «ما توانستیم تمام ویژگی‌های موسیقی را به زبان لمس ترجمه کنیم، بی‌آنکه ظرافت‌های آن از بین برود. این فقط یک نمونه است از اینکه چطور حس لامسه می‌تواند مکمل سایر حواس باشد. ما معتقدیم این فناوری می‌تواند شکاف بین دنیای دیجیتال و فیزیکی را کوچک‌تر کند و تعامل‌های دیجیتال را طبیعی‌تر و دل‌نشین‌تر سازد.»/ایتنا