۵ مارس ۱۹۸۲، کاوشگر روسی ونرا- ۱۴ بر سطح زهره نشست.
برنامه ونرا
ونرا نام مجموعه کاوشگرهای فضایی بود که اتحاد جماهیر شوروی در سال‌های ۱۹۶۱ تا ۱۹۸۴ برای جمع‌آوری اطلاعات مربوط به سیاره زهره به فضا پرتاب کرد.
۱۶ کاوشگر به‌سوی این سیاره پرتاب شدند که از بین آن‌ها دو کاوشگر اول حتی نتوانستند از سطح زمین خارج شوند. ونرای هفتم، اولین کاوشگر از این سری بود که برای فرودی نرم طراحی شد و ونرای چهارم نیز توانست اولین تصاویر و اطلاعات را به دانشمندان روسی مخابره کند.
با توجه به شرایط و سطح شدیداً ناهموار زهره، تمام این سطح‌نشین‌ها تنها برای دقایقی یا حداکثر ساعاتی دوام می‌آوردند. ابزارها در هر مأموریت ونرا متفاوت بودند، اما همه آن‌ها شامل دوربین‌ها و تجهیزات تجزیه و تحلیل جوی و خاک می‌شدند.
برنامه ونرا چند دستاورد بزرگ در زمینه کاوش در فضا ایجاد کرد و در‌واقع از اولین دستگاه‌های ساخت انسانی بود که وارد جو سیاره دیگری شد.
ونرا- ۱۴
ونرا- ۱۴ تنها پنج روز پس از دوقلوی همسان خود، ونرا- ۱۳ پرتاب شد. هر دو کاوشگر فضایی چهار ماه را صرف سفر به زهره کردند و ونرا- ۱۳ چند روز زودتر وارد شد. ونرا- ۱۴ با چتر نجات به سطح زهره فرود آمد و اطلاعاتی را در مورد جو آن در مسیرش جمع‌آوری کرد.
این فضاپیما در حدود ۶۰۰ مایل دورتر از ونرا- ۱۳ بر زمین نشست و شروع به انتشار تصاویری از سطح زهره کرد، اما نه برای مدت طولانی. فشار و دمای بالا در زهره فضاپیما را در کمتر از یک ساعت کشت.