به گزارش گروه علمی ایرنا از «فیز»، ستارگان نوزاد با قرص‌ها یا صفحاتی از گاز و غبار احاطه شده‌اند که سیاره‌ها در درون آنها زاده می‌شوند و به عنوان قرص‌های پیش‌سیاره‌ای شناخته می‌شوند.
در سحابی «اوریون»، درخشان‌ترین و بزرگترین ستارگان پرتوهای شدید ماورای بنفش ساطع می‌کنند که قرص‌های پیش‌سیاره‌ای را روشن می‌کنند و امکان عکس‌برداری از آنها با جزئیات نامعمول را فراهم می‌سازد. تصاویر خیره‌کننده این قرص‌های پیش‌سیاره‌ای روشن شده با نور ماورای بنفش -موسوم به پروپلید (proplyds)- یکی از اولین کشفیات تلسکوپ فضایی هابل در چندین دهه پیش بود.
به گزارش سرویس اخبار نجوم و فضا سایت شات ایکس و به نقل از ایرنا یک مطالعه جدید توسط محققان یک گروه بین‌المللی با استفاده از تلسکوپ فضایی «جیمز وب» سازمان ناسا مشخص کرد که برخی از پروپلیدهایی که در ابتدا توسط هابل شناسایی شده‌اند، کوتوله‌های قهوه‌ای را احاطه کرده‌اند. کوتوله‌های قهوه‌ای اشیای ستاره‌مانندی هستند که کوچکتر و سردتر از آن هستند که هم‌جوشی یا ذوب هیدروژنی داشته باشند.
این نتایج جدید از جیمز وب به ستاره‌شناسان کمک خواهد کرد تا چگونگی شکل‌گیری کوتوله‌های قهوه‌ای و رابطه آنها با ستارگان و سیارات را بهتر بشناسند و سر در بیاورند که آیا آنها (کوتوله‌های قهوه‌ای) ممکن است (مانند ستارگان) سیارات وابسته به خودشان را داشته باشند.
«کِوین لومان» استاد ستاره‌شناسی و اخترفیزیک در دانشگاه «پن استیت» و از اعضای اصلی این گروه تحقیقاتی گفت: ستارگان در درون ابرهای گسترده‌ای از گاز و غبار در فضا با نام سحابی (nebulae) که ممکن است طول و گستردگی آنها در حد سال‌های نوری باشد، زاده می‌شوند.
وی افزود: ستاره‌شناسان برای دهه‌ها گمان می‌کردند که به محض به هم آمیختن یک ستاره در درون یک سحابی، سیارات در داخل قرصی از گاز و غبار در پیرامون ستاره نوزاد متولد می‌شوند.
تلسکوپ هابل به پس از آغاز به کار در سال ۱۹۹۰ عکس‌های واضحی از قرص‌های پیش‌سیاره‌ای از طریق رصد سحابی «اوریون» تهیه کرد. سحابی اوریون در بردارنده حدود ۲ هزار ستاره نوزاد است و یکی از نزدیکترین سحابی‌های ستاره‌ساز به منظومه خورشیدی ما است که ۱۳۰۰ سال نوری فاصله دارد.
این گروه ستاره‌شناسان اقدام به طیف‌سنجی مادون قرمز بر روی نمونه کوچکی از کوتوله‌های قهوه‌ای در اوریون با استفاده از ابزارهای تلسکوپ جیمز وب کردند. به گفته این محققان، مشاهدات جدید با جیمز وب تنها سطح موضوع کوتوله‌های قهوه‌ای در سحابی اوریون را خراش داده است. مشاهدات آینده اوریون با جیمز وب به طور بالقوه می‌تواند مثال بیشتری از پروپلیدها را پیرامون کوتوله‌های قهوه‌ای پیدا کند.