مطالعه جدیدی نشان داده است که در ماموریت‌های فضایی آینده ممکن است تمام خدمه زن باشند، زیرا زنان «کارآمدترند».
بسیاری از سازمان‌های فضایی سراسر جهان از حالا خود را برای نخستین سفرهای انسان به مریخ و شاید سایر سیاره‌ها آماده می‌کنند، اما چنین سفرهایی به شدت مبتنی‌بر تامین منابع خواهد بود و فراهم‌کردن غذا و سایر مواد لازم برای تامین حیات خدمه در طول چندین سال، موضوع مهمی است که باید مد نظر قرار گیرد.
مطالعه جدید سازمان فضایی اروپا نشان می‌دهد یکی از راه‌های به‌حداقل‌رساندن این نیاز به منابع، فرستادن خدمه‌ای است که همگی زن باشند.
محققان این مطالعه دریافتند فضانوردان زن احتمالا به آب کمتری برای تامین آب بدنشان نیاز دارند، انرژی کمتری مصرف می‌کنند، و اکسیژن و دی‌اکسیدکربن کمتری لازم دارند و نیز در قیاس با همتایان مردشان، حرارت کمتری تولید می‌کنند.
این به‌نوبه‌خود به فضای کمتر برای ذخیره تجهیزات لازم برای ادامه حیات این فضانوردان نیاز دارد که به لحاظ نظری، ترتیب دادن این سفرها را برای مهندسان آسان‌تر می‌کند.
تفاوت دقیق بین خدمه مرد و زن، به جثه فضانوردان منتخب و جزئیات دیگر آنان بستگی دارد. اما محققان دریافتند در همه شرایط، خدمه‌ای که همگی زن باشند، انرژی کمتری مصرف می‌کنند.
علت این است که خدمه زن از همتایان مرد خود سبک‌ترند و در تمرین‌های بدنی اکسیژن کمتری مصرف می‌کنند.
فضانوردان در ایستگاه فضایی بین‌المللی باید نوعی تمرین‌های بدنی انجام دهند تا در غیاب جاذبه زمین، تندرستی و سلامتشان حفظ شود. حتی با مدل‌سازی این تمرین‌ها نیز همچنان تفاوت زن و مرد برقرار بود.
این واقعیت نیز که زنان اغلب جثه کوچک‌تری دارند، مزیت دیگری است که این محققان به آن اشاره کرده‌اند، زیرا به معنای آن است که مهندسان می‌توانند زیستگاه‌های کوچک‌تری برای آنان بسازند. در پایان مقاله جدید این گروه آمده است: «در ماموریت‌های فضانوردی آینده ممکن است مزیت‌های عملیاتی متعددی برای ماموریت‌های تمام‌زنانه موجود باشد.»
این مطالعه جنبه نظری داشت و در آن از داده‌های منتشر شده قبلی راجع به فضانوردان زن و تحقیقات جسمانی استفاده شده بود.
این تحقیق در مقاله جدیدی به نام «اثرات اندازه بدن و تمرین اقدام متقابل بر تخمین‌های منابع پشتیبانی زیستی طی ماموریت‌های اکتشافی تمام‌زنانه» در مجله ساینتیفیک ریپورتز چاپ شده است.