کهکشان کوتوله در فاصله تقریبا ۷ میلیون سال نوری از زمین در صورت فلکی سنبله قرار دارد. این کهکشان یک " کهکشان نامنظم " در نظر گرفته می‌شود زیرا ظاهر مارپیچی یا بیضی منظمی ندارد. در عوض، ستارگانی که این گردهمایی آسمانی را تشکیل می‌دهند، بیشتر شبیه یک درهم تنیده درخشان از نورهای ریسمانی هستند تا یک کهکشان!
برخی از کهکشان‌های نامنظم ممکن است در اثر فعالیت‌های درونی پرآشوب در هم پیچیده شده باشند، در حالی که برخی دیگر در اثر برهمکنش با کهکشان‌های همسایه شکل گرفته‌اند. نتیجه، دسته‌ای از کهکشان‌ها با آرایه‌های متنوعی از اندازه‌ها و شکل‌ها، در فضا پراکنده شده‌اند.
دوازده فیلتر دوربین برای تولید این تصویر با نور از اواسط فرابنفش تا انتهای قرمز طیف مرئی ترکیب شدند. لکه‌های قرمز احتمالاً مولکول‌های هیدروژن بین ستاره‌ای هستند که می‌درخشند زیرا توسط نور ستاره‌های داغ و پرانرژی برانگیخته شده‌اند. درخشش‌های دیگر در این تصویر ترکیبی از ستاره‌های قدیمی است. مجموعه‌ای از کهکشان‌های دوردست و متنوع در پس‌زمینه ظاهر می‌شوند که با نمای تیز هابل ثبت شده‌اند.
داده‌های استفاده شده در این تصویر توسط دوربین میدان گسترده هابل ۳ و دوربین پیشرفته برای بررسی‌ها از سال ۲۰۰۶ تا ۲۰۲۱ جمع آوری شده‌است.
از جمله، برنامه‌های رصدی درگیر در این تصویر به دنبال بررسی نقش کهکشان‌های کوتوله در میلیاردها سال پیش در گرم کردن مجدد هیدروژنی بودند که با انبساط جهان پس از انفجار بزرگ سرد شده بود. اخترشناسان همچنین در حال بررسی ترکیب کهکشان‌های کوتوله و ستاره‌های آنها هستند تا پیوندهای تکاملی بین این کهکشان‌های باستانی و کهکشان‌های مدرن‌تری مانند کهکشان ما را کشف کنند.
تلسکوپ فضایی هابل یک پروژه همکاری بین المللی بین ناسا و ESA است. مرکز پرواز فضایی گودارد ناسا در گرین بلت، مریلند، این تلسکوپ را مدیریت می‌کند. موسسه علمی تلسکوپ فضایی (STScI) در بالتیمور، مریلند، عملیات علمی هابل و وب را انجام می‌دهد.