مقاله جدیدی که سه‌شنبه در «پلنتری ساینس ژورنال» منتشر شد، رویکردی نوآورانه برای طراحی و مدل‌سازی انتشار انرژی از یک سلاح هسته‌ای به سطح یک سیارک ارائه می‌کند.
پژوهشگران امیدوارند که بر اساس اطلاعات به‌دست‌آمده از ماموریت دارت ۲۰۲۲ ناسا که در آن، سازمان فضایی ناسا عامدانه یک فضاپیما را با یک سیارک برخورد داد تا مسیر حرکت آن را تغییر دهد، از این مدل استفاده کنند.
مگان بروک سیال، فیزیکدان در آزمایشگاه ملی لارنس لیورمور، گفت: «اگرچه احتمال برخورد سیارک ی بزرگ در طول حیات ما کم است، چنانچه رخ دهد، پیامدهای احتمالی آن ممکن است ویرانگر باشد.»
از آنجا که سلاح‌های هسته‌ای بالاترین نسبت چگالی انرژی را در واحد جرم خود دارند، دانشمندان، از جمله دانشمندان آزمایشگاه ملی لارنس لیورمور در ایالات متحده، گفتند که چنین فناوری در کاستن از اثرات و مقابله با تهدیدهای ناشی از برخورد احتمالی سیارک‌ها با زمین بسیار کلیدی است.
پژوهشگران در این مقاله نوشتند: «در صورت وقوع وضعیت اضطراری دفاعی واقعی سیاره‌ای، باید درباره پرتاب کاوشگرهای شناسایی و/یا کاهش پیامدهای مخرب برخورد سیارک، تصمیم‌هایی بر پایه مدل‌سازی پیشرفته و قابلیت‌های شبیه‌سازی اتخاذ شود.»
به گفته آنان، چنین شبیه‌سازی‌هایی همچنین باید با سرعت بسیار بالا اجرا شود تا تدابیر، به سرعت مهیا شوند.
مری برکی، فیزیکدان آزمایشگاه ملی لارنس لیورمور، گفت: «اگر زمان هشدار کافی داشته باشیم، بالقوه می‌توانیم یک سلاح اتمی را به فضا پرتاب کنیم و آن را به میلیون‌ها مایل دورتر به سوی سیارکی بفرستیم که در حال نزدیک شدن به زمین است.»
دکتر برکی توضیح داد: «سپس سلاح را منفجر می‌کنیم و یا سیارک را منحرف می‌کنیم، جوری که سیارک دست نخورده بماند اما امکان دور کردن کنترل‌شده آن را از زمین فراهم کند، یا می‌توان سیارک را درهم‌شکست و آن را به قطعات کوچک و با سرعت بالایی تبدیل کرد تا از کنار سیاره زمین بگذرند و به آنبرخورد نکنند.»
دانشمندان می‌گویند پیش‌بینی اثربخشی انحراف مسیر سیارک‌ها به کمک انفجارهای هسته‌ای، مستلزم انجام شبیه‌سازی‌های پیچیده‌ای است که چند نظریه در فیزیک را در برمی‌گیرد.
آن‌ها می‌گویند: «فیزیک مرتبط در این شبیه‌سازی‌ها، محدوده‌های بسیار گسترده و متفاوتی از مقادیر را در بر می‌گیرد، نیازمند مجموعه‌های مختلف و پیچیده‌ای از فیزیک است، و انجام آن‌ها از نظر محاسباتی هزینه‌بر است.»
دانشمندان می‌گویند مدل جدیدی که آزمایشگاه ملی لارنس لیورمور ساخته است، طیف گسترده‌ای از مولفه‌های فیزیکی را در بر می‌گیرد و این سبب می‌شود که شبیه‌سازی آن پیچیده، و مستلزم تلاش زیاد برای محاسبات باشد.
محققان می‌گویند، این مدل چند عامل را شبیه‌سازی می‌کند که مسئول چند فرایند پیچیده، از جمله بازتابش و نفوذ نور به مواد سیارکی‌اند.
دانشمندان می‌گویند، چنین رویکرد جامعی، در صورت بروز یک وضعیت اضطراری واقعی، این مدل را در طیف گسترده‌ای از وضعیت‌های احتمالی سیارکی به مدلی اجرا شدنی تبدیل می‌کند.