عمران مرادی در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا، با اشاره به الزامات پیشرفت در زمینه سفرهای فضایی، اظهار کرد: یکی از مشکلاتی که در زمینه سفرهای فضایی مطرح است، سرعت حرکت سفینه‌ها است.
وی افزود: درواقع حتی اگر بشر بتواند سفینه‌ای با سرعت معادل نور طراحی کند که البته این تکنولوژی غیرقابل دستیابی است، باز هم با مشکلات بسیاری در حوزه سفرهای بین ستاره‌ای مواجه می‌شویم.
این پژوهشگر علوم فضایی ادامه داد: درواقع دستیابی به سرعت نور برای سفرهای درون‌منظومه‌ای بسیار مفید و کاربردی است زیرا با این تکنولوژی، می‌توان طی چند ساعت بین سیارات مختلف منظومه‌شمسی سفر کرد، اما این مسئله در مقیاس‌های بزرگ‌تر مشکل‌ساز است.
وی با اشاره به چالش‌های موجود برای سفرهای میان‌ستاره‌ای، گفت: درصورتی‌که بشر بتواند سفینه‌ای با سرعت نور طراحی کند، باز هم برای رسیدن به نزدیک‌ترین ستاره نسبت به منظومه‌شمسی حدود چهار سال زمان نیاز است.
مرادی اضافه کرد: اگر سفینه‌های بشر به سرعت نور که عددی غیر قابل دستیابی است مجهز شوند، باز هم برای رفتن به سمت دیگر کهکشان راه شیری بیش از صد هزار سال در راه خواهیم بود.
وی در همین رابطه ادامه داد: درحال‌حاضر بالاترین سرعت ممکن در کیهان سرعت نور است، اما دستیابی به این سرعت هم نمی‌تواند برای سفرهای میان‌کهکشانی کمک کند، زیرا اگر بخواهیم با سرعت نور به کهکشان همسایه سفر کنیم حدود ۲.۵ میلیون سال در راه خواهیم بود.