افراد معمولاً برآورد درستی از سنگینی دست های خود ندارند و وزن آن‌ها را نصف وزن واقعی تصور می‌کنند. دنیس کادت از کالج بیرکبک دانشگاه لندن می‌گوید که ما غالباً به وزن دست های خود فکر نمی‌کنیم؛ اما افراد دارای اندام مصنوعی حتی وقتی وزن اندام مصنوعی‌شان نصف اندام واقعی است، گاهی از این موضوع شکایت می‌کنند که اندام مصنوعی آن‌ها بسیار سنگین است.
به‌گزارش نیوساینتیست، کادت و همکارانش ۲۰ فرد بزرگ‌سال را آزمایش کردند که به هر‌کدام گفته شد بازوی چپ خود را روی ستونی به حالت شل آویزان کنند. در ابتدا، هر فرد دست چپ خود را آزادانه آویزان می‌کرد و سپس تکیه‌گاهی فراهم می‌شد و وزنه‌ای به مچ دست چپ آن‌ها بسته می‌شد. در طول آزمایش، شرکت‌کنندگان نمی‌توانستند دست ها یا وزنه‌ها را ببنند؛ زیرا با صفحاتی پوشانده شده بودند.
پژوهشگران از شرکت‌کنندگان خواستند قضاوت کنند که آیا دستشان یا وزنه سنگین‌تر است و آن‌ها این کار را با وزنه‌های مختلف انجام دادند. میانگین وزن دست‌ها حدود ۴۰۰ گرم بود؛ ولی افراد شرکت‌کننده در مطالعه به‌طور متوسط وزن دست خود را ۴۹/۴ درصد کمتر ارزیابی می‌کردند.
گروه پژوهشی درباره‌ی علت این مسئله اطمینان ندارد؛ اما کادت گمان می‌کند که دست‌کم گرفتن وزن دست موجب می‌شود حرکت راحت‌تر شود. او می‌گوید: «ممکن است دست‌ها سبک‌تر از حد واقعی احساس شوند تا راحت‌تر حرکت کنیم.»
سپس پژوهشگران به این موضوع اشاره کردند که آیا خستگی بر ادراک فرد از وزن دست‌هایش تأثیر می‌گذارد یا خیر. آن‌ها آزمایش را روی ۲۰ نفر تکرار کردند و سپس از آن‌ها خواستند قبل از تکرار دوباره آزمایش، چندین بار یک داینامومتر دستی را فشار دهند. از داینامومتر دستی برای اندازه‌گیری قدرت چنگ‌زدن استفاده می‌شود.
پس از تمرین، شرکت‌کنندگان حدود ۲۹ درصد وزن دست‌های خود را کمتر از حد واقعی ارزیابی کردند. هرچه افراد خستگی بیشتری را در دست‌های خود گزارش می‌کردند، احساس می‌کردند که دست‌های آن‌ها سنگین‌تر است. به‌گفته‌ی کادت، این امر می‌تواند مکانیسمی برای تشویق ما به استراحت پس از ورزش شدید باشد.
کادت می‌گوید که این یافته می‌تواند به دانشمندان در طراحی اندام مصنوعی بهتر کمک کند و اگر دانشمندان بتوانند افرادی که از اندام مصنوعی استفاده می‌کنند، دراین‌باره بهتر قانع کنند که اندام مصنوعی بخشی از بدنشان است، اندام‌های مذکور را سبک‌تر ادراک خواهند کرد.