موی انسان حاوی مقدار زیادی پروتئین به نام کراتین و رنگدانه ای به نام ملانین است. هرچند هر دو ماده کاربردهای زیادی دارند، اما تلاش های پیشین برای برداشت این مواد از مو شامل استفاده از مواد شیمیایی سمی و فرایندهای پیچیده بود یا آنکه محققان فقط می توانستند یکی از این دو ماده را استخراج کنند.
درهمین راستا گروهی به رهبری پلومی گوش از دانشگاه پرزیدنسی هندوستان روش «دورریز صفر» را ابداع کرده اند که در آن موی دور ریز شسته می شود و به صورت قطعات کوچک در می آید. این خرده موها با یک مایع یونی (نمک مایع شده) ترکیب می شوند که پیوندهای هیدروژن را می شکند و مولکول های کراتین را در کنار یکدیگر نگه می دارد.
در مرحله بعد ترکیب مو-نمک داغ می شود و در محلول اسید هیدروکلریک ریخته می شود. به این ترتیب ملانین از آن رسوب و سپس جمع آوری می شود. در نهایت دیالیز شیمیایی به کار گرفته می شود تا کراتین قابل دسترس از محلول نیز برداشت شود. مایع یونی را می توان چند بار استفاده کرد البته کارایی آن کمتر خواهد بود.
از آنجا که تحقیقات پیشین نشان داده بود کراتین نقش مهمی در درمان زخم ها دارد، محققان معتقدند کراتین استخراج شده از مو را می توان در بانداژهای زخم مانند پانسمان هایی که خونریزی را متوقف می کند، به کار برد.
از سوی دیگر مشهور است که ملانین نیز دارای خاصیت مسدودسازی نور فرابنفش و حاوی آنتی اکسیدان است. می توان از آن در محصولاتی مانند ضدآفتاب یا ورقه های قابل نصب روی پنجره با قابلیت مسدودسازی اشعه مذکور استفاده کرد.
این تحقیق در ژورنالACS Omega نیز منتشر شده است.