طبق مطالعه جدیدی که توسط دانشمندان انجام شده است، ظاهراً تمام سلول‌ها به‌طور یکسان پیر نمی‌شوند و دو مسیر متفاوت را دنبال می‌کنند. به‌عنوان نتیجه این مطالعه آزمایشگاهی روی سلول‌ها، گفته شده است که شاید دانشمندان نحوه افزایش طول عمر تا 80 درصد را کشف کرده باشند.
تیمی از «دانشگاه کالیفرنیا، سن دیگو» برای اولین‌بار در تحقیق خود نشان دادند که امکان ربودن و در دست گرفتن کنترل مسیر ژنتیکی مرتبط با پیری سلول‌ها وجود دارد. طبق گزارش دیلی‌میل، آن‌ها توانستند تا طول عمر سلول‌های مخمر را بیش از 80 درصد افزایش دهند. در این گزارش همچنین گفته شده است که هیچ دلیلی مبنی بر اینکه این کار روی سلول‌های پیچیده‌تر انسانی انجام نشود، وجود ندارد.
محققان در مقاله خود نوشته‌اند:
«کار ما نشان‌دهنده اثبات مفهومی است که کاربرد موفقیت‌آمیز زیست‌شناسی مصنوعی برای برنامه‌ریزی مجدد فرآیند پیری سلولی را نشان می‌دهد و ممکن است پایه‌ای برای طراحی مدارهای ژن مصنوعی برای ارتقای طول عمر موجودات پیچیده‌تر نیز ایجاد کند.»
در این مطالعه که توسط مجله Science منتشر شده است، دانشمندان از سلول‌های مخمر به‌عنوان مدلی برای تحقیق در مورد فرآیند پیری استفاده کردند. آن‌ها اشاره کرده‌اند که دو الگو در پیری سلولی مخمر مشاهده شده است که یا باعث انشعاب خواص پروتئین‌سازی سلول یا اختلال در تولید انرژی توسط آن می‌شوند.
یکی از این مسیرها باعث مرگ سلول می‌شود و مشخص نیست که کدام یک رخ می‌دهد.
افزایش 80 درصدی طول عمر
با وجود این شرایط، محققان دانشگاه کالیفرنیا، سن‌دیگو، مدار ژنتیکی جدیدی ساختند که به سلول‌ها اجازه می‌دهد تا به‌طور منظم بین دو مکانیسم پیری جابه‌جا شوند و از پیری با سرعت طبیعی جلوگیری کنند. آن‌ها به‌عنوان نتیجه‌گیری اعلام کردند که این سلول‌ها، 82 درصد بیشتر از سلول‌هایی که دستکاری نشده بودند، عمر کردند.
درحالی‌که این مطالعه روی یک قارچ کوچک تک سلولی که برای تهیه نان استفاده می‌شود، انجام شده است، این تیم قصد دارد تحقیقات خود را روی انواع مختلفی از سلول‌های انسانی مانند سلول‌های بنیادی و عصبی انجام دهد. هرچند امکان زنده‌ماندن برای همیشه وجود نخواهد داشت، دانشمندان ممکن است بتوانند از این طریق عمر انسان‌ها را طولانی‌تر کنند.
از سلول‌های انسانی به‌عنوان کارخانه‌های کوچکی یاد می‌شود که تمام فرآیندهای مهمی که بدن ما برای زندگی نیاز دارد را انجام می‌دهند. بااین‌حال، واکنش‌های شیمیایی آن‌ها می‌توانند مواد زائد سمی تولید کنند که با افزایش سن، به‌تدریج در DNA و سایر اجزای سلولی ما انباشته‌شده و به آن‌ها آسیب می‌رساند.