این نوع نادر از جهش عمدتا در افراد اروپایی‌تبار یافت می‌شود و احتمال پیشرفت این بیماری در این دسته از افراد، تقریبا نصف است.
سو‌ــ‌جئونگ کیم، نویسنده اول این پژوهش و استادیار تحقیقات پیری‌شناسی در دانشگاه کالیفرنیای جنوبی می‌گوید: «داده‌های ما به تاثیرهای بیولوژیکی یک نوع ژن خاص و سازوکارهای مولکولی بالقوه که به دلیل آن‌ها، این جهش ژنی احتمالا خطر ابتلا به پارکینسون را کاهش می‌دهد، اشاره میکند.»
یافته‌های این پژوهش هفته گذشته در مجله مولکولار سایکیاتری (Molecular Psychiatry) منتشر شد.
طبق گزارش بنیاد پارکینسون ، نزدیک به یک میلیون آمریکایی به بیماری پارکینسون دچارند که پیش‌بینی می‌شود تعدادشان تا سال ۲۰۳۰ به ۱.۲ میلیون نفر افزایش یابد.
آزی آزبورن، مایکل جی فاکس و نیل دایموند از جمله افراد مشهوری‌اند که اعلام کرده‌اند به پارکینسون مبتلا شده‌اند.
این بیماری دارای عوارضی چون کند شدن حرکات، لرزش، سفتی و مشکل در راه رفتن است و بر نحوه کنترل فرد بر بدنش تاثیر می‌گذارد.
محقق دانشگاه کالیفرنیای جنوبی (یو‌سی‌اس) حین پژوهشی در سال ۲۰۱۶، یک پپتید مشتق‌شده از میتوکندری (ام‌دی‌پی) با عنوان اساچالپی۲ را کشف کردند. میتوکندری انرژی موردنیاز برای تغذیه سلول‌های بدن را تولید میکند و پیری با کاهش عملکرد میتوکندری همراه است.
دانشمندان متوجه شده‌اند که با شروع پارکینسون، سطح اساچالپی۲ به طور خاص، افزایش می‌یابد اما با پیشرفت بیماری، اکثر بیماران نمی‌توانند اساچالپی۲ بیشتری تولید کنند.
محققان هنگام غربالگری هزاران نفر، یک نوع اساچالپی۲ بسیار محافظت‌کننده را شناسایی کردند که در یک درصد از اروپایی‌ها مشاهده شد و خطر ابتلا به بیماری پارکینسون را نصف میکند.
به گفته محققان، این نوع اساچالپی۲ در مقابل اختلال عملکرد میتوکندری، محافظت بهتری فراهم میکند.
به گفته کیم، «این یافته‌ها ممکن است راهنمایی برای توسعه روش‌های درمانی باشد و برای درک سایر جهش‌های موجود در میکروپروتئین‌های میتوکندری، نقشه راهی ارائه کند».