پوست مصنوعی مذکور از نوعی هیدروژل ابداع شده است. این هیدروژل در تحقیقات متعددی از جمله پاکسازی آب تا جایگزین کردن غضروف انسانی به کار رفته است. ماده مذکور توسط محققان دانشگاه رایس ابداع و در دانشگاه تولان با پرینتر ۳ بعدی چاپ شد.
وصله های هیدروژل مذکور حاوی کانال های مقلد رگ های خونی هستند و می توان مایعات مختلف از جمله خون انسان یا گونه های دیگر موجودات را به آنها تزریق کرد.
پژوهشگران برای آزمایش وصله هیدروژلی، خون گرم انسان را به آن تزریق کردند و در مرحله بعد ۶ قطعه از آن را در جعبه پلاستیکی با پشه ها قرار دادند. جعبه مذکور نیز مجهز به دوربین هایی شدکه هرکدام از آنها یک وصله پوستی را رصد می کردند.
در مرحله بعد محققان از یک مدل ماشین یادگیری برای تحلیل تصاویر ویدئویی و شناسایی آنکه آیا پشه های خاصی از خون درون هیدروژل ها تغذیه کرده اند یا خیر، استفاده کردند. این برنامه هوش مصنوعی توانست بین ۲ نوع پشه با صحت ۹۲.۵ درصد تمایز قائل شود.
در مرحله بعد محققان برخی وصله های هیدروژل را با «دیت» (DEET) آب گریز پوشاندند و روی دیگر مواد آب گریز دیگری قرار دادند. برخی نیز بدون هیچ پوششی مورد استفاده قرار گرفتند.
آنها متوجه شدند پشه ها ۱۳.۸ درصد بیشتر از وصله های پوست مصنوعی بدون پوشش تغذیه کردند. با وجود آنکه این نرخ بسیار پایین است اما محققان معتقدند هنگام افزایش سایز وصله پوست مصنوعی این امر به چالشی تبدیل می شود.
اما در تانکی که وصله های پوستی با پوشش دیت قرار داشتند، هیچ پشه ای از آنها تغذیه نکرد.
به گفته محققان این دستاورد به آنها کمک می کند تا آزمایش های بیشتری با هزینه های کمتر انجام دهند. همچنین آنها دیگر نیازی به شرکت کنندگان در تحقیق یا خرید پوست حیوانات برای انجام آزمایش نخواهند داشت.
امید ویسه در این باره می گوید: این وصله پوست مصنوعی یک روش پیوسته و کنترل شده نظارتی را فراهم می کند. امیدواریم محققان بتوانند با استفاده از آن روش هایی برای جلوگیری از بیماری در آینده بیابند.