نازک شدن قرنیه در اثر عفونت های باکتریایی بیماری هایی مانند قوز قرنیه ایجاد می شود و در صورت بی توجهی ممکن است نابینایی را در پی داشته باشد.
در حال حاضر بهترین درمان برای نازک شدن قرنیه جایگزین کردن آن با یک نمونه سالم است که از یک جسد برداشته شده باشد. متاسفانه در سراسر جهان کمبود اهدا کننده قرنیه وجوددارد. این بدان معنا است که فقط تعداد کمی از مردم می توانند از قرنیه اهدایی استفاده کنند. علاوه بر آن جراحی پیوند قرنیه تهاجمی است و احتمال دارد پس از عمل نیز مشکلاتی به وجود بیاید.
در همین راستا گروهی از محققان دانشگاه اوتاوا به رهبری دکتر امیلیو آلارکان ماده زیستی ضخیم کننده قرنیه را ابداع کرده اند. عناصر کلیدی این ماده پپتیدهای کوتاه(زنجیره هایی از آمینواسیدها) و پلیمرهای طبیعی به نام گلیکوزآمینوگلیکان ها هستند.
فرایند ساخت آن ساده است. با کمک عمل جراحی یک پاکت کوچک در قرنیه ایجاد و سپس مواد به داخل آن تزریق می‌شود.
هنگامیکه ماده تزریقی در معرض پالس های نور آبی با انرژی اندک قرار گیرد، در عرض چند دقیقه به یک ساختار سه بعدی مانند بافت قرنیه تبدیل و پس از آن شفاف می شود.
این فناوری تاکنون بر روی موش‌های زنده آزمایش شده است که هیچ عارضه‌ای را تجربه نکرده‌اند به علاوه بر روی قرنیه خوک نمایش داده شده است. آزمایش بر روی حیوانات بزرگتر در مرحله بعدی مورد نیاز است و پس از آن آزمایشات انسانی ممکن است آغاز شود.