یک داروی قلبی به نام «دیگوکسین» که از گل قاصدک استخراج می‌شود، در کاهش گسترش سلول‌های سرطانی به سایر اندام‌ها مؤثر است و می‌تواند با درمان‌های دیگر ترکیب شود.
به نقل از نیچر مدیسن، از خطرناک‌ترین ویژگی‌های سرطان، توانایی آن در گسترش به اندام‌های دیگر است. یکی از داروهای قلبی موجود، اکنون به‌عنوان ابزاری برای کاهش ریسک گسترش سلول سرطانی به بافت های دیگر شناخته شده است. درمان‌های پرتو درمانی و شیمی‌درمانی در مبارزه با سرطان مؤثر هستند، اما تومورها می‌توانند سلول‌ها را به جریانات خونی نشت دهند که ممکن است تومورهای جدیدی در نقاط دیگر بدن شکل بگیرند. این وضعیت می‌تواند باعث شود که شانس بقاء بیمار را به‌طور قابل‌توجهی کاهش می‌دهد.
به گزارش سرویس اخبار پزشکی سایت شات ایکس و به نقل از فارس پیدا کردن راه‌هایی برای حمله به این سلول‌های توموری در حال گردش «CTCs» می‌تواند از شکل‌گیری تومورهای جدید جلوگیری کرده و نتایج بهتری برای بیماران فراهم کند. در سال ۲۰۱۹، دانشمندان در دانشگاه «ای تی اچ زوریخ» بیش از ۲۴۰۰ ماده را علیه سلول های توموری در حال گردش آزمایش کردند. یکی از امیدوارکننده‌ترین این مواد، ترکیبی به نام «دیگوکسین» بود که به‌طور اصل از گل قاصدک استخراج می‌شود.
اکنون، این تیم آن را در بیماران انسانی مبتلا به سرطان پستان «متاستاتیک» آزمایش کرده است. در یک مطالعه بالینی کوچک، نه بیمار دوزهای پایین دیگوکسین را به‌مدت یک هفته دریافت کردند. به‌طور قطعی، تعداد سلول‌ها در هر خوشه در حال گردش به‌طور متوسط ۲.۲ سلول کاهش یافت. این ممکن است به نظر کم بیاید، اما جمعیت خوشه‌ها قبلاً هم کوچک هستند و اندازه آن ها به‌طور مستقیم بر توانایی آن‌ها در تشکیل تومورهای جدید تأثیر دارد.
به‌نظر می‌رسد دیگوکسین با مسدود کردن پمپ‌های یونی در غشای سلول‌های توموری عمل می‌کند که باعث می‌شود سلول‌ها کلسیم بیشتری جذب کنند و در نتیجه خوشه‌ها از هم بپاشند. این تکنیک به‌تنهایی برای مبارزه با سرطان کافی نیست و در عوض ممکن است با پرتو درمانی یا شیمی‌درمانی ترکیب شود که هدف آن تومور اصلی است، در حالی که دیگوکسین از گسترش بیماری جلوگیری می‌کند. دیگوکسین هم‌اکنون برای درمان شرایط قلبی مانند نارسایی قلبی و «فیبریلاسیون دهلیزی» استفاده می‌شود. مطالعات دیگر نشان داده‌اند که می‌تواند به کاهش وزن و التهاب نیز کمک کند. پژوهشگران در آینده قصد دارند نسخه‌های دیگر مولکول دیگوکسین را توسعه دهند که ممکن است حتی مؤثرتر باشند و مطالعه را به سایر انواع سرطان‌های مستعد «متاستاز»گسترش دهند.