در یک پیشرفت پیشگامانه، تیمی از محققان هاپکینز از یک نوآوری در درمان HIV پرده‌برداری کردند که نوید تغییر زندگی افراد مبتلا به این ویروس را می‌دهد. این تحقیق که در مجله انجمن شیمی آمریکا منتشر شده است، روش جدیدی را برای حفظ سطح کافی دارو در بدن بیمار ارائه می‌دهد که این کار از طریق یک محلول تزریقی انجام می‌شود که به‌صورت هیدروژل است.
این هیدروژل این پتانسیل را دارد که قوانین درمان HIV را بازنویسی کند، که از دیرباز با ضرورت مدیریت مادام‌العمر دارو در بدن بیمار روبرو بوده است، که اغلب شامل رژیم‌های قرص روزانه می‌شود. این قرص‌ها برای پیشگیری از عفونت و همچنین برای کاهش بار ویروسی استفاده می‌شوند. با این حال، حفظ سطح دارو در جریان خون در غلظت‌هایی که به طور موثر ویروس را سرکوب می‌کند، یک تلاش چالش برانگیز است زیرا بدن به طور طبیعی مواد شیمیایی را حذف می‌کند. علاوه بر این، بیماران اغلب مشکل “خستگی قرص” را تجربه می‌کنند و پیروی از یک برنامه دارویی دقیق برای اثربخشی قرص ضروری است.
به گفته چارلز فلکسنر، یکی از نویسندگان این مقاله و استاد بخش فارماکولوژی بالینی و بیماری‌های عفونی، این تحقیق اساساً درمان HIV را تغییر خواهد داد.
او گفت: «این هیدروژل درمانی نحوه مدیریت HIV را متحول خواهد کرد و نشان دهنده مرحله بعدی تکامل درمان است. نیاز به راه‌های جدیدی برای ارائه داروهایی برای درمان و پیشگیری از HIV وجود دارد، داروهایی که نیازی به مصرف روزانه ندارند.»
مقاله این تیم توضیح می‌دهد که چگونه این درمان با هیدروژل نیاز به دوز مکرر را برطرف می‌کند و مشکلات مرتبط با پایبندی بیمار به رژیم‌های پزشکی را حل می‌کند. رویکرد نوآورانه آنها از خواص برگشت‌پذیر پلیمرهای سوپرامولکولی بهره‌مند می‌شود که برای ایجاد آمفیفیل‌های دارویی خود مونتاژ (DAs) بر اساس لامیوودین، یک عامل ضد رتروویروسی محلول در آب (ARV) به کار می‌رود. این ترکیب معمولا برای درمان بیماران مبتلا به HIV و ویروس هپاتیت B استفاده می‌شود. این ARV DAها وقتی در آب حل می‌شوند رشته‌های فوق مولکولی را تشکیل می‌دهند. پس از قرار گرفتن در معرض شرایط خاص، آنها به حالت ژل تبدیل می‌شوند که باعث آزادسازی پایدار و خطی دارو در زیر پوست می‌شود
به نقل از ستادتوسعه نانو،مطالعات درون تنی قابلیت تزریق، تشکیل سریع ژل، احتباس موضعی و انتشار طولانی اثر غلظت‌های درمانی موثر لامیوودین را به مدت بیش از ۴۰ روز در موش‌ها نشان داده است در حالی که باعث ایجاد حداقل پاسخ از سوی سیستم ایمنی می‌شود. این پیشرفت به طور بالقوه نیاز به داروی روزانه را از بین می‌برد و یک گزینه درمانی راحت‌تر و موثرتر برای افرادی که HIV را مدیریت می‌کنند ارائه می‌دهد.
این تحقیق بیش از دو سال پیش آغاز شد و فلکسنر اشاره کرد که این پروژه به تدریج تکامل یافته و بر اساس شکست‌ها و پیشرفت‌های گذشته پیش رفته است.