به نقل از iflscience، تیمی متشکل از دانشمندان آب و هوا، هواشناسان و زمین شناسان از موسسات مختلف روشی خلاقانه برای معکوس کردن گرمایش زمین پیدا کرده اند.
این طرح شامل تزریق ۵ میلیون تن ذرات الماس به جو است. اگر همه چیز طبق برنامه پیش برود، این روش می‌تواند دمای جهانی را ۱.۶ درجه سانتیگراد کاهش دهد که عدد قابل توجهی است، به ویژه با توجه به اینکه ممکن است جهان از آستانه ۱.۵ درجه سانتیگراد تعیین شده توسط توافقنامه پاریس فراتر رفته باشد.
در مطالعه منتشر شده در مجله Geophysical Research Letters، گروهی از دانشمندان از مدل‌های آب و هوایی سه بعدی برای مقایسه اینکه کدام ذرات معلق در هوا می‌تواند برای خنک کردن سیاره استفاده شود، استفاده کردند.
به گزارش سرویس اخبار محیط زیست سایت شات ایکس و به نقل از باشگاه خبرنگاران جوان تزریق آئروسل استراتوسفر شامل ارسال تعداد زیادی ذرات ریز یا آئروسل‌ها به استراتوسفر - لایه دوم جو - است تا نور خورشید را منحرف کند و یک اثر خنک کننده ایجاد کند که گرم شدن کره زمین را کند یا معکوس کند.
برخی از دانشمندان قبلاً پیشنهاد کرده بودند که میلیون‌ها دستگاه را که کربن را از هوا می‌کشند و سپس می‌توان آنها را جدا کرد، مستقر کنند. اما این ممکن است با مجموعه‌ای از خطرات مرتبط با آب و هوا همراه باشد. در واقع، تزریق ذرات گوگرد به هوا ممکن است اثر معکوس داشته باشد و استراتوسفر را گرم کند.
نامزد دوم دی اکسید گوگرد بود. از آنجایی که به طور طبیعی توسط آتشفشان‌ها در جو منتشر می‌شود، دانشمندان ایده بسیار خوبی دارند که اگر انسان شروع به تزریق مصنوعی کند، چه اتفاقی می‌افتد، زیرا می‌تواند باعث باران اسیدی در سراسر جهان شود. همچنین می‌تواند به لایه اوزون آسیب برساند و احتمالاً الگو‌های آب‌وهوا در پایین‌تر جو را مختل کند.
در مطالعه جدید، دانشمندان متعجب شدند که چه نوع ماده‌ای می‌تواند به عنوان راهی برای خنک کردن سیاره استفاده شود.
برای کشف این موضوع، آنها یک مدل آب و هوایی سه بعدی ساختند که تأثیر افزودن ذرات معلق در هوا به جو را نشان می‌داد. این برنامه همچنین شامل اثرات ذرات معلق از مواد مختلف در اتمسفر بود، مانند بازتاب نور و گرما، چگونگی نشستن آئروسل‌ها در نهایت روی زمین، و اینکه آنها در جو جمع می‌شوند و گرمای بیشتری را حفظ می‌کنند.
این تیم تحقیق یک مدل سه بعدی برای شبیه سازی اثر تزریق هفت نامزد ایجاد کرد: کلسیت، الماس، آلومینیوم، کاربید سیلیکون، آناتاز، روتیل و دی اکسید گوگرد.
این مدل نشان داد که دی اکسید گوگرد بدترین عملکرد را داشت، در حالی که الماس در صدر قرار گرفت. از طریق شبیه‌سازی‌ها، آئروسل‌های الماس بهترین هستند، زیرا ذرات بیشترین نور و گرما را منعکس می‌کنند، برای مدت زمان معقولی در هوا باقی می‌مانند و کمتر احتمال دارد که کلوخه شوند.
محققان خاطرنشان می‌کنند که از آنجایی که از نظر شیمیایی بی اثر هستند، بعید است که این ذرات واکنش نشان داده و باران اسیدی را تشکیل دهند.
این مدل پیشنهاد کرد که تزریق سالانه ۵ میلیون تن گرد و غبار الماس مصنوعی به جو می‌تواند طی ۴۵ سال زمین را ۱.۶ درجه سانتیگراد خنک کند، اما نقطه ضعف این راه حل هزینه هنگفتی است که بالغ بر ۲۰۰ تریلیون دلار می‌شود.