تجزیه و تحلیل‌های جدید انجام شده نشان می‌دهد که برای کاهش ۱۲۰۰ میلیارد درخت اضافی در پارک‌ها، زمین‌ها و جنگل‌های دنیا، فضای کافی وجود دارد، در این صورت میزان انتشار گازهای گلخانه‌ای متوقف میشود، اما گروهی از دانشمندان در این زمینه امیدوار نیستند و معتقدند که صدها سال طول می‌کشد تا گیاهان بتوانند میزان دی‌اکسید کربن تولید شده در زمین را به سطح قبل بازگردانند. بنابراین دانشمندان به این نتیجه رسیدند که درختان و گیاهان به تنهایی نمی‌توانند بحران فعلی جهان را برطرف کنند و لازم است اقیانوس‌ها را به عنوان یک راه‌حل اساسی بررسی کنیم.
به این منظور، محققان مشغول جداسازی جلبک شدند، زیرا می‌توان با استفاده از این گیاه دریایی میزان کربن موجود در جو را کاهش داد. علاوه بر این، به راحتی می‌توان از جلبک برای تولید مواد و فرآورده‌های پایدار و تجاری استفاده کرد. زمانی که جلبک‌ها با راکتورهای زیستی مبتنی بر هوش مصنوعی مورد استفاده قرار می‌گیرد در زمینه جذب کربن از جو زمین تا ۴۰۰ برابر مؤثرتر از درختان عمل می‌کنند.
جلبک‌ها می‌توانند دی‌اکسید کربن بیشتری نسبت به درختان مصرف کنند، زیرا قادرند سطح بیشتری را پوشش دهند، سریع‌تر رشد کنند و به دلیل اندازه‌ای که دارند به‌راحتی توسط راکتورهای زیستی کنترل می‌شوند. فرآیند جذب دی‌اکسید کربن در جلبک‌ها ساده‌تر از درختان رخ می‌دهد، علاوه بر این، با توجه به گزارشی که به‌تازگی منتشر شده است، محققان با پرورش جلبک در صحرای بزرگ آفریقا، راه‌حلی برای مقابله با بحران آب‌وهوا ارائه کرده‌اند.
جلبک‌ها اورگانیسم‌هایفتوسنتزکننده‌ای هستند که بسیار شبیه دیگر گیاهان هستند و در محیط‌های مرطوب به میزان فراوان یافت می‌شوند. جلبک‌ها در حالت عادی، میزان زیادی اکسیژن در اقیانوس‌ها، رودخانه‌ها و دریاچه‌ها تولید می‌کنند. یکی از رایج‌ترین کاربردهایی که جلبک دارد، این است که به عنوان ماده غذایی در دنیا مورد استفاده قرار می‌گیرد. علاوه بر این، جلبک‌ها به عنوان ماده سوختی نیز مورد توجه قرار گرفته‌اند، بنابراین جایگزین پایدارتری برای سوخت‌های فسیلی تولیدکننده کربن در نظر گرفته می‌شوند.