«مردان نمکی ایران»؛ مومیایی‌هایی که در نمک حفظ شدند! (+تصاویر)

این تصاویر وحشتناک، آخرین لحظات زندگی مردان نمکی ایران را به تصویر می‌کشند که در داخل یک معدن جان خود را از دست دادند.

به گزارش سرویس اخبار سرگرمی و وب گردی سایت شات ایکس و به نقل از العین بر اساس گزارش ««نیویورک پست»، شش جسدی که به «مردان نمکی» معروف هستند، به‌طور طبیعی در معدن نمک چهرآباد در نزدیکی روستای حمزه‌لو در ناحیه غرب شهرستان زنجان در شمال غرب ایران مومیایی شده و نگهداری شدند.

در زمستان سال ۱۳۷۲ (۱۹۹۳ میلادی) هنگام حفاری معدن نمک در چهرآباد استان زنجان، به طور اتفاقی یک جسد مومیایی کشف‌ شد.

این اکتشافات در سالهای بعد نیز ادامه پیدا کرد و در نهایت ۶ جسد مومیایی کشف شد که به « مردان نمکی » مشهور شدند.

بر اساس گزارش «RealClear Science»، اولین مومیایی کشف شده، جسد نیم‌تنه‌ای با ریش، موی بلند و حلقه‌ گوشواره‌ طلا در گوش بود.

در اطراف این مرد که یک ساق پایش داخل چکمه چرمی است، اشیایی چون تکه‌ سبد، میخ‌های چوبی و طناب‌های گیاهی هم وجود داشت. آثاری از شلوارهای پشمی نیز روی پای این مرد داشت.

این جسد در حین خاکبرداری در زمستان ۱۹۹۳ میلادی از معادن نمک پیدا شد و بعد از کاوش‌های باستان‌شناسی به پژوهشکده‌ حفاظت و مرمت آثار تاریخی- فرهنگی سازمان میراث فرهنگی فرستاده شد.

گفته می‌شود این مرد در حدود سال ۳۰۰ پس از میلاد در این معدن جان خود را از دست داد. بقایای او در وسط یک تونل ۱۴۸ فوتی به خاک سپرده شد.

یازده سال بعد، یعنی در سال ۲۰۰۴، دومین مرد نمکی در همان تونلی که بقایای مرد نمکی یک کشف شد، پیدا شد. در سال ۲۰۰۵، دو مومیایی دیگر، از جمله بقایای جسدیک پسر ۱۶ ساله، در تونل دیگری پیدا شد.

در اوایل سال ۲۰۰۶، سازمان میراث فرهنگی ایران با مؤسسات فرهنگی مختلف همکاری کرد تا کاوش‌های کامل محوطه چهرآباد را که بعدا در سال ۲۰۰۸ برای استخراج معادن بسته شد، آغاز کند.

در نهایت یعنی در سال ۲۰۱۰، در مجموع شش جسد در این معدن نمک پیدا شدند.

اجساد از دوره‌های زمانی مختلف آمده‌اند که قدیمی‌ترین آن‌ها به ۹۵۵۰ سال قبل از میلاد - بیش از ۱۰ هزار سال پیش بازمی‌گردد.

مانند مرد نمکی یک یا مومیایی شماره یک، تمام بقایای اجساد کشف شده به طور قابل توجهی توسط نمکی که آنها را احاطه کرده بود، حفظ شده بود. کمبود اکسیژن در عمق این معدن نیز از تجزیه اجساد جلوگیری کرده بود.

چهار مومیایی از آن‌ها در موزه باستان شناسی زنجان نگهداری می‌شوند و مومیایی شماره یک در موزه ملی ایران در تهران به نمایش گذاشته شده است.

بر اساس گزارش وب‌سایت «Atlas Obscura»، جسد ششم که در سال ۲۰۱۰ پیدا شد، در داخل کوه نمک نیمه گیر مانده بود.

در سال‌های بعد، دانشمندان با بررسی‌های بیشتر، تعداد مردان نمک را از شش به هشت افزایش داده اند، زیرا اعضای جدا شده بدنشان نشان می‌دهد که آن‌ها مرتبط به افراد دیگر هستند.

تجزیه و تحلیل دقیق همچنین نشان داده است که همه این اجساد دچار شکستگی و آسیب‌های فشاری بودند؛ باستان‌شناسان معتقدند که تمام این مردان نمکی در اثر تصادفات یا ریزش معدن جان خود را از دست دادند.

این مومیایی ۱۶، همچنان دستانش بالای صورتش قرار گرفته بود، گویی از سقوط ناگهانی یا تهدید دیگری غافلگیر شده بود.

دانشمندان می‌گویند که پنجمین جسد نسبت به بقیه به خوبی حفظ شده بود و همین امر به آن‌ها اجازه داد تا اعضای بدن او را از نزدیک بررسی کنند.

به گفته آن‌ها، روده‌های او پر از تخم‌های کرم نواری بود که نشان می‌داد رژیم غذایی او شامل گوشت خام یا نیم‌پخته بود.

بر اساس یک مقاله تحقیقاتی که در سال ۲۰۱۲ در مجله انگل شناسی منتشر شد، این کشف اولین شواهد وجود کرم نواری و انگل‌های روده‌ای در ایران را نشان می‌دهد.