از جمله شواهد این ارتباط کهن می‌توان به شپشی ۱۰ هزار ساله اشاره کرد که در بقایای انسانی در محل حفاری‌های باستان‌شناسی در برزیل کشف شد و کتیبه روی یک شانه شپش عاج ۳۷۰۰ ساله که شاید قدیمی‌ترین جمله نوشته‌شده به الفبا باشد.
برای دانشمندان علاقه‌مند به بررسی چگونگی تکامل و پراکندگی بشر روی کره زمین، شپش‌ها حاوی اطلاعات ژنتیکی اند که پاسخ برخی از بزرگ‌ترین سوال‌های داستان بشر را روشن می‌کند.
مارینا اسکانس، زیست‌شناس مولکولی در وزارت بازرگانی آمریکا، می‌گوید: «شپش‌ها از زمان پیدایش بشر با ما بوده‌اند؛ میلیون‌ها سال همراه ما تکامل پیدا کرده‌اند.» اسکانس دی‌ان‌ای ۲۷۴ شپش را با کمک پژوهشگران سراسر جهان جمع‌آوری و سپس بررسی و مقایسه کرده، که بخشی از پژوهش جدیدی بود که به‌تازگی منتشر شده است.
او در ادامه افزود: «وقتی اولین گونه‌های انسان امروزی آفریقا را ترک کردند، شپش‌هایشان را همراه خودشان بردند.»
اسکانس و گروه پژوهشی‌اش دریافتند که شپش‌ها را می‌شود از لحاظ ژنتیکی به دو گروه مجزا تقسیم کرد که به‌ندرت با یکدیگر در هم می‌آمیزند.
آن‌‌ها همچنین تعداد اندکی «شپش‌های دورگه» را کشف کردند که آمیزه‌ای از هر دو گروه بودند و بیشتر در قاره آمریکا یافت می‌شدند، و به عقیده اسکانس، «نشانه‌ای از تماس میان اروپایی‌ها و بومیان آمریکا» است.
به گزارش سی‌ان‌ان، به نظر می‌رسد که این گروه آمیزه‌ای از شپش‌های اولین بومیان آمریکا و شپش‌های اروپایی‌ها باشد که در دوره استعمار به قاره آمریکا آورده شدند.
این اولین بار نیست که پژوهشگران با استفاده از تنوع ژنتیکی شپش، به شناخت بهتری در مورد تاریخ باستان میزبان‌های حشرات می‌رسند.
در پژوهشی در سال ۲۰۱۰، بررسی ژنتیکی لباس‌ها یا شپش تن، یکی از سه نوع شپشی که با انسان زندگی می‌کند، نشان داد که انسان‌ها احتمالا برخی از انواع لباس را دست‌کم از ۸۳ هزار سال پیش می‌پوشیدند.
اسکانس گفت امیدوار بود اطلاعاتی که جمع‌آوری کرده‌اند مشخص کند که آیا شپش‌های سر نئاندرتال‌ها هنوز وجود دارند یا خیر، اما از ۱۵ شاخص ژنتیکی که در دی‌ان‌ای شپش بررسی کردند چنین اطلاعاتی به دست نیامد.