ماشین های پرنده تاریخچه ای طولانی دارند، اما آنها به طور مداوم با چالش های زیادی روبرو بودند. برای پاسخ به سوال قبلی، ابتدا باید بفهمیم که ماشین‌های پرنده در کجای دنیای حمل و نقل صف می‌کشند. هر زمان که یک نوآوری جدید برای یک روش حمل و نقل وجود دارد، بسیار مهم است که بدانیم چه مشکلی را حل می‌کند.
در مورد اتومبیل‌های پرنده، مشکل ازدحام ترافیک در جاده‌های عمومی است. تصور اینکه ماشین شما بر فراز یک ترافیک سنگین به مقصد شما پرواز می‌کند، آسان است اما زیرساخت‌های حمل و نقل مدرن مشکلات را حل کرده‌است.
یک استدلال علیه خودروهای پرنده این است که زیرساخت های مدرن مشکلی را که خودروهای پرنده قصد حل آن را دارند حل کرده‌است. پل‌ها، تونل‌ها و بزرگراه‌ها همان کاری را انجام می‌دهند که خودروهای پرنده انجام می‌دهند. آنها مسیر ترافیک را تغییر می‌دهند.
در برخی موارد، جاده‌های دو لاینه شلوغ می‌شوند یا با جاده‌های دیگر تلاقی می‌کنند. این زمانی است که باید با اضافه کردن یک لاین سوم در ارتفاع، ترافیک را آزاد کنید. این بعد سوم از بزرگراه های مرتفعی می آید که موازی با جاده ها هستند، یا پل ها و تونل هایی که از روی بزرگراه ها یا زیر آن می گذرند. درست مانند یک ماشین پرنده، همه این زیرساخت ها باعث می شود ماشین های ما بالاتر از ترافیک موجود "پرواز کنند".
علاوه بر این، سیستم‌های راه‌آهن مدرن همان مسائلی را که خودروهای پرنده قصد رفع آن را دارند، برطرف می‌کنند. مترو و سایر سیستم‌های ریلی می‌توانند مانند یک واگن پرنده در بالا یا پایین ترافیک حرکت کنند. آنها به شما کمک می کنند سریعتر و کارآمدتر از رانندگی به مقصد برسید.
هنگامی که اتومبیل های پرنده به جریان اصلی تبدیل می شوند، به سادگی منجر به ترافیک بیشتر در هوا می شود. درست مانند متروها، راه‌آهن‌ها، تونل‌ها و پل‌ها، هنگامی که مردم شیوه جدیدی از حمل و نقل را اتخاذ کنند، هزاران نفر از آن استفاده خواهند کرد. هنگامی که آنها این کار را انجام دهند، اتومبیل‌های پرنده فقط ترافیک سنگین را از جاده ها به هوا منتقل می‌کنند.
در حال‌حاضر چندین شرکت بر روی فناوری ساخت خودروهای پرنده کار کرده‌اند، اما این خودروهای پرنده بی‌تفاوت با هلیکوپترها نیستند؛ وسایل نقلیه برخاست و فرود عمودی (VTOL) مانند هلیکوپترها و تا حدی پهپادها، نزدیکترین گزینه هایی هستند که ما برای تحقق بخشیدن به خودروهای پرنده داریم. با این حال، تنها راه برای تبدیل آنها به شیوه های حمل و نقل موثر و کارآمد، تبدیل آنها به حمل و نقل عمومی است.
در همان زمان، تویوتا همچنین با شرکتی به نام SkyDrive برای توسعه Airtaxis و پهپادهای باری شریک شد. آنها برای استفاده عملی از حمل و نقل eVTOL خود با شهر اوزاکا همکاری کردند. آنها قصد دارند تا سال ۲۰۲۵ این سرویس را به صورت تجاری معرفی کنند.
سازنده هواپیما ایرباس نیز با نمونه اولیه خود یعنی CityAirbus در بازی eVTOL حضور دارد. نمونه اولیه دارای برد عملیاتی ۵۰ مایل و سرعت کروز ۷۵ مایل در ساعت است. وقتی عملیاتی شد، می تواند رفت و آمد به فرودگاه را از ساعت به دقیقه کاهش دهد. در حالی که فناوری فوق العاده است، eVTOL ها هنوز با مانع بزرگ ایمنی و مقررات روبرو هستند.
اتومبیل های پرنده ایمنی و مقررات را پیچیده می کنند. همه ایده ماشین‌های پرنده را دوست دارند، اما هیچ کس نمی‌خواهد به ماشین‌های در حال سقوط فکر کند. ایمنی بزرگترین چالشی است که خودروهای پرنده با آن روبرو هستند. هنگامی که اتومبیل ها خراب می شوند، می توانید به سادگی جلو بروید و منتظر خدمات اضطراری باشید. هنگامی که موتور هواپیما خراب می شود، نه تنها برای مسافران بلکه برای هر کسی که روی زمین است نیز می تواند فاجعه بار باشد. در حالی که ایمنی خودرو تاریخچه ای طولانی در نوآوری دارد، ایمنی eVTOL هنوز در مراحل ابتدایی خود است. یک گلگیر در ماشین می تواند روز کسی را خراب کند. یک گلگیر در یک ماشین پرنده می تواند یک واکنش زنجیره ای از برخورد ایجاد کند که منجر به یک فاجعه شود.
برای eVTOLهایی که بر فراز مناطق شهری پرواز می‌کنند، خطرات بسیار بزرگتر است. این نه تنها جان مسافران را به خطر می اندازد، بلکه جان هر فردی را که روی زمین است نیز به خطر می اندازد. توسعه دهندگان eVTOL با نهادهای تنظیم کننده مانند FAA و NHTSA همکاری نزدیکی دارند تا اطمینان حاصل کنند که این خدمات پس از باز شدن برای استفاده تجاری، بالاترین استانداردهای ایمنی را برآورده می کنند.