جیپ اونجر همان چیز نایاب است؛ بسته‌ای که فورا جذب آن می‌شوید. احتمالا به همین دلیل است که خودرو سال ۲۰۲۳ اروپا انتخاب شده است؛ نکته‌ای با افتخار، با برچسبی روی شیشه عقب اعلام می‌کند.
حتی از این هم چشمگیرتر، چون ساختار زیربنایی اونجر با خواهران و برادران ناتنی‌اش در گروه بزرگ استلانتیس همسان است، و بیشتر آن‌ها– مانند پژو ئی-۲۰۰۸، سیتروئن ئی-سی۴، دی‌اس۳ ئی-تنس، واکسهال موکا برقی و فیات ۶۰۰ -- مدت‌ها پیش تولید شده‌اند. برای خریداران اس‌یووی برقی کوچک، اسمارت شماره‌یک تازه و ولوو ئی‌ایکس۳۰ پیشرو هم می‌تواند جالب باشد.
این بخش بازار دارد شلوغ میشود، اما جیپ در زمینه خودش همچنان رقیبی بسیار مقرون‌به‌صرفه است (و این نکته احتمالا از زمانی که جیپ ها، ورماخت -ارتش چهارم آلمان؛ عمدتا از ۱۹۲۱ تا ۱۹۴۵- را در فلات جنگلی آردن تعقیب می‌کردند، گفته نشده است).
هیچ پیشرفت فناورانه عجیبی در آن عرضه نشده، احتمالا کمی هم کند است (تقریبا ۱۰ ثانیه طول می‌کشد تا به سرعت ۹۶ کیلومتر در ساعت برسد)، و آنقدرها هم جلب‌توجه نمی‌کند. فقط یک بسته قشنگ است که از تمام آزمون‌ها سربلند بیرون آمده است. خود همین بیش از آنچه بتوانید تصور کنید، دستاورد به شمار می‌آید.
به گفته داوری‌کنندگان: «جیپ اونجر ثابت کرده است که برای بیشتر کاربری‌ها ترکیبی عالی است: برای مصرف شهری جمع و جور و چابک است، برای پیمایش هر نوع جاده‌ای قدرت و گشتاور کافی دارد، و حتی برای مسافت‌های متوسط هم برد خوبی دارد. با اینکه طولش فقط ۴.۰۸ متر است، داخلش کلی جادار است. این یک خودرو کامل است، نه صرفا خودرو شهری؛ و از همه مهم‌تر اینکه طراحی‌اش عالی است.»
این را هم باید گفت که این خودرو درواقع پنجمین خودرو برقی باتری‌دار است که چنین عنوانی کسب کرده است (خودروهای دیگر عبارتند از کیا ئی‌وی۶، جگوار آی-پیس، واکسهال امپرا و نیسان لیف). دلیلش هم واضح است.
یکی اینکه به نظر می‌رسد اندازه‌اش برای بسیاری از خریداران مناسب است. زمانی می‌رسد که خودروسازان دنیا برای انواع مختلف خودروهای برقی به نقطه‌طلایی برسند و جیپ اونجر ممکن است برای مدل‌های کوچک بهترین انتخاب باشد. به قدر کافی بزرگ و کارآمد و بلند است که بتواند بسته باتری لازم را برای کاستن از «محدوده اضطراب» (که هنوز «مهم» است) در خود جا دهد، اما هنوز آنقدر کوچک است که برای جاده‌های پر ازدحام ما منطقی باشد.
برد حدود ۲۴۰ مایل (۳۸۶ کیلومتر) آن احتمالا برای بیشتر مردم در بیشتر سفرها کافی است (اما همیشه یادتان باشد خودروی که با باتری کار می‌کند، یا خودروهای برقی باتری‌دار بی‌ئی‌وی میزان مسافتی که می‌توانید با یک بار شارژ معین طی کنید، بسیار بیشتر از خودروی با موتور احتراق داخلی، به‌شدت به سبک رانندگی و دمای محیط، و خیلی چیزها بستگی دارد.
مشخصات:
جیپ اونجر سامیت
قیمت: ۴۱ هزار و ۳۷۵ پوند (بنا به آزموده‌ها؛ محدوده قیمت از ۲۷ هزار و ۶۰۰ پوند شروع میشود)
پیشرانه: تک‌موتور برقی که با بسته باتری آن تغذیه میشود
قدرت: ۱۵۶ اسب بخار
بیشینه سرعت: ۹۳ مایل (حدود ۱۵۰ کیلومتر) در ساعت
صفر تا ۹۳ مایل (۹۶ کیلومتر) در ساعت: ۹.۶ ثانیه
مصرف سوخت: ۴.۲ متر بر کیلووات ساعت
انتشار دی‌اکسیدکربن: صفر
از سوی دیگر، نتایج فوری آن از فاصله باقیمانده معمولا بسیار دقیق است. فضای داخلی این جیپ برای چهار نفر بزرگسال مناسب است (ظاهرا ممکن است پنج نفر هم جا شوند)، و صندوق عقب آن عریض است و عمق معقولی دارد. باید بگویم، باتوجه به تصویر کاربردی جیپ، خوب بود اگر می‌شد صندلی‌های جلو و عقب را برای ایمنی حمل بارهای بلند کاملا تا کرد. این فقط کمی از تطبیق‌پذیری آن کاسته است.
و متاسفانه، اونجر با توجه به میراث این نشان تجاری، هنوز گزینه حرکت چهارچرخ ندارد (شایع است که این گزینه سال آینده با نوع بنزینی آن عرضه میشود)، اما کنترل خودکار حرکت در سرازیری به انضمام تنظیمات ویژه برای شن، گل و برف دارد؛ سطوحی که به‌ویژه برای وسایل نقلیه برقی به‌دلیل گشتاور زیادشان، ممکن است مشکل باشد.
طراحی اونجر به‌شدت براساس قرارگیری چرخ در گوشه انجام شده است، که یعنی فاصله خوبی از سطح زمین دارد و برای استفاده در جاده‌های خاکی مناسب است، و به چسبیدن خودرو به جاده نیز کمک می‌کند (دقیق بگویم، زاویه ورود ۲۰ درجه، زاویه برخورد ۲۰ درجه، زاویه خروج ۳۲ درجه و کمینه فاصله از زمین ۲۰۰ میلیمتر).
به قدر کافی هم جذاب است. رنگ‌های روشن با ویژگی پرجنب‌و‌جوش آن همخوانی دارد، و بخش‌هایی از داخل خودرو (کابین) به همان رنگ بدنه «رنگ‌آمیزی» شده‌اند که بازتاب دوران قدیمی‌تر سواری‌های ساده‌تر است. طراحی جلو خودرو، ظاهر سنتی جیپ را دارد؛ مانند چراغ‌های گرد جلو، جلوپنجره ساده و هفت تیغه عمودی، هرچند، این روزها بیشتر مربع‌شکل شده است. به اطراف آن نوعی ظاهر «خمیده» داده‌اند که بیشتر یادآور سیتروئن و دی‌اس است. ابدا ناجور نیست، اما استفاده از ظاهر یک نشان تجاری دیگر کمی عجیب است.
در جاده، یادتان می‌افتد که این قالب الهام‌گرفته از پژو- جیپ، درمقایسه با خودروهای بزرگ‌تر با نشان‌های معتبرتر، چقدر راحت است. گرایشی به سمت سفر نرم دارد که هر زمان وارد جاده خاکی شود، به کمک می‌آید، و وسیله حمل‌و‌نقل بسیار لذتبخشی برای سفرهای طولانی است.
انتخاب دنده و کنترل‌های اصلی با دکمه‌ها، شماره‌گیرها و سویچ‌های مناسب، روی داشبورد و از طریق فرمان به‌راحتی در دسترس است. متاسفانه نمایشگر مجازی (HUD) ندارد که مثلا سرعت، هشدارها و مسیرهای ماهواره‌ای را روی شیشه جلو نمایش دهد – که از نظر من بیشتر یک ابزار ایمنی ارزشمند است تا جذابیت ظاهری.
جیپ هیچوقت در این بخش فشرده بازار اینقدر راضی‌کننده نبوده و این نخستین محصول کاملا برقی است که به بازار عرضه کرده است. ام‌جی زداس همچنان گزینه خوبی برای شاسی‌بلند تمام‌برقی است، محصولات هیوندای و کیا هم عموما کارآمدترند، اما همانطور که گفتم، اونجر توانایی همه‌جانبه و شخصیتی دوست‌داشتنی دارد.
برای ما که به این نشان تجاری احساس خاصی داریم – و تاریخچه سترگی هم دارد – این شروع بسیار خوشایندی است و به‌واقع باید چهره متمایز آن را تثبیت کند. این اونجر لایق موفقیت است.