موتور هواپیمای مافوق صوت ناسا برای نخستین‌بار روشن شد

به گزارش خبرگزاری ایمنا به نقل از ناسا ، مأموریت «کوئست» (Quesst) ناسا یک نقطه عطف بزرگ را با آغاز آزمایش روی موتور هواپیمای مافوق صوت «X-۵۹» رقم زد.

آزمایش‌های موتور که از سی‌ام اکتبر آغاز شده‌اند، به گروه X-59 امکان می‌دهند تا بررسی کند که سیستم‌های هواپیما با یکدیگر همکاری دارند و در عین حال، نیروی موتور خود را تأمین می‌کنند. در آزمایش‌های پیشین، X-59 از منابع بیرونی برای تأمین انرژی استفاده می‌کرد. آزمایش‌های موتور، زمینه را برای مرحله بعدی پیشرفت هواپیمای آزمایشی به سمت پرواز فراهم می‌کنند.

به گزارش سرویس اخبار فناوری های هوافضا سایت شات ایکس و به نقل از ایمنا گروه X-59 در حال انجام دادن آزمایش‌های موتور در چند مرحله است. در مرحله نخست، موتور با سرعت کم و بدون احتراق می‌چرخید تا نشت را بررسی کند و اطمینان حاصل شود که همه سیستم‌ها به‌درستی با هم در ارتباط هستند. سپس به هواپیما سوخت‌رسانی شد و موتور با قدرت کم مورد آزمایش قرار گرفت تا بررسی شود که آیا موتور و سایر سیستم‌های هواپیما بدون بروز ناهنجاری یا نشت هنگام فعالیت موتور کار می‌کنند.

«جی براندون»(Jay Brandon) مهندس ارشد X-59 ناسا گفت: مرحله نخست آزمایش موتور فقط گرم کردن بود تا مطمئن شویم که همه‌چیز پیش از روشن شدن موتور خوب به نظر می‌رسد.

سپس، نخستین استارت واقعی موتور را آغاز کردیم. این کار موتور را از حالت نگهداری که از زمان نصب شدن در هواپیما در آن قرار داشت بیرون آورد. این اولین بررسی بود و دیدیم همه‌چیز به‌درستی کار می‌کند و به نظر می‌رسد همه سیستم‌های تحت تأثیر شامل سیستم هیدرولیک، سیستم الکتریکی، سیستم‌های کنترل محیطی و سایر سیستم‌ها به درستی کار می‌کنند.

X-59 که سریع‌تر از سرعت صوت پرواز می‌کند، مرکز مأموریت کوئست ناسا ست. این مأموریت، داده‌هایی را به تنظیم‌کنندگان ارائه می‌دهد که می‌توانند به رفع ممنوعیت‌های کنونی پروازهای تجاری مافوق صوت کمک کنند.

این آزمایش در کارخانه «لاکهید مارتین» (Lockheed Martin) واقع در کالیفرنیا انجام می‌شود. گروه مأموریت در مراحل بعدی، هواپیما را با قدرت بالا و با تغییرات سریع دریچه گاز مورد بررسی قرار خواهند داد و به دنبال آن، شرایط یک پرواز واقعی را شبیه‌سازی خواهند کرد.

«پل دیز» (Paul Dees) معاون پروژه X-59 ناسا گفت: موفقیت این آزمایش‌ها یک آغاز برای اوج گرفتن هشت سال آخر کار من خواهد بود. این پایان هیجان نیست، بلکه یک پله کوچک برای آغاز است. این همچون نخستین نت یک سمفونی است که در آن، سال‌ها کار گروهی مورد آزمایش قرار می‌گیرد تا ثابت شود تلاش‌های ما مؤثر بوده است و نت‌ها همچنان یک موسیقی موزون را اجرا می‌کنند.