دستیابی به نشانگرهای زیستی مرتبط با بیماری ها از مایعات بدن انسان به تشخیص زودهنگام سرطان های مختلف کمک می کنند.
سلول های تومور در حال گردش (CTC ها) یکی از نشانگرهای زیستی مهم سرطان هستند که اطلاعاتی دقیق درباره پیش بینی متاستاز و همچنین پیشرفت بیماری فراهم می کنند.
رایج ترین روش های بالینی برای اندازه گیری سلول های تومور در حال گردش به جداسازی ایمونومغناطیسی سلول ها در کل خون اتکا دارد.
سیستم های میکروسیالی که جداسازی ذرات مغناطیسی را انجام می دهند در این خصوص نتایج رضایت بخشی داشته اند.
با این وجود کارآمدی بیشتر این سیستمها به دلیل نیروی مغناطیسی اندکی که تولید می شود محدود است. زیرا میزان نیروی تولیدی برای به دام انداختن سلول ها در موقعیت های تعریف شده در میکروکانال ها کافی نیست.
در همین راستا گروهی از محققان ایرانی از جمله امیر سیفوری، سیدعلی سید ابراهیمی، محمدمهدی سمندری، احسان سمیعی و محسن اکبری روشی نوین برای ساخت الگوهای میکرو مغناطیس نرم با ژئو متری و ماده مغناطیسی بهتر ابداع کرده اند.
این فناوری در یک تراشه میکروسیال دولایه ادغام شده است تا میدان مغناطیسی خارجی را محلی‌سازی کند. در نتیجه این روند کارایی جذب (CE) سلول‌های سرطانی برچسب‌گذاری شده با میکروژل‌های نانو/هیبریدی مغناطیسی را که در تحقیق پیشین توسعه داده شده‌اند، افزایش می‌دهد.
از سوی دیگر یک استراتژی ترکیبی عددی -تجربی برای طراحی دستگاه میکروسیال و بهینه‌سازی راندمان و به حداکثر رساندن توان عملیاتی اجرا می‌شود.
طراحی مذکور کارایی جذب و خلوص بالای سلول های هدف و همچنین نظارت بر رفتار سلول ها روی تراشه را امکان پذیر می کند. این استراتژی روشی ارزان اما قدرتمند برای تشخیص مراحل اولیه بیماری و نظارت بر نشانگرهای زیستی مرتبط با سرطان را فراهم می کند.